Zaprogramuj własnego robota

Część 1: Z programowaniem jest jak z tworzeniem przepisu na ciasto. Trzeba podać składniki i dokładne instrukcje ich wykorzystania. Jak tworzyć taki przepis w języku MQL?
31.10.2016, Piotr Zając

Każdy program, bez względu na to, do czego służy, musi przechowywać rozmaite informacje, czyli dane. W tym celu tworzy się zmienną, czyli coś w rodzaju szufladki o określonej wielkości pamięci, w której owe dane są umieszczane. W przypadku narzędzi inwestycyjnych mogą to być dane dotyczące na przykład odległości zlecenia stop loss od ceny otwarcia pozycji.

Aby budowany przez nas program przechował te dane w pamięci, musimy mu podać dwie kluczowe kwestie. Po pierwsze, nazwę (tzw. identyfikator) owej szufladki (zmiennej), a po drugie, rodzaj przechowywanych informacji, czyli typ danych (na przykład liczba całkowita). Trzymając się przykładu z poziomem stop lossa, moglibyśmy nadać zmiennej nazwę (identyfikator) SL albo stop_loss, albo zlecenie_obronne. Mamy tu spore pole do popisu, ale musimy trzymać się pewnych ograniczeń wynikających ze specyfiki języka programowania. Nazwy zmiennych nie mogą zawierać polskich znaków ani spacji (zamiast odstępu używa się podkreślenia). Dozwolone znaki to: (a..z), (A...Z), podkreślenie ( _ ) i cyfry (0...9). Tutaj należy pamiętać, że zmienne o nazwach ABC i abc to dwa zupełnie różne byty. Co istotne – nazwa zmiennej nie może się zaczynać od liczby, a jej długość nie może przekraczać 31 znaków. Ponadto nie można korzystać z słów zastrzeżonych, które są identyfikatorami wbudowanymi już w MQL i mają przypisaną ściśle określoną funkcję (na przykład operator...


Aby odczytać ten artykuł musisz być zalogowany.
Nie masz dostępu ?
Zamów pełen dostęp do Gazety Giełdy Parkiet
Abonament
1 miesiąc: 319,00 PLN
3 miesiące: 949,00 PLN
12 miesięcy: 3 198,00 PLN

podane ceny zawierają 8% VAT
zamów
«Październik 2016 »
PnWtŚrCzPtSbNd
     12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31      

Zaprogramuj własnego robota

TWOJE KONTO RP.PL