Zapewnienie zrównoważonego rozwoju gospodarki wymaga wspierania stabilności systemu finansowego, który jest podstawowym źródłem finansowania sektora realnego, zwłaszcza przy realizacji programów inwestycyjnych. Rynki zbywalnych instrumentów finansowych (papierów wartościowych i derywatów) są immanentnym elementem systemu finansowego, ich stabilność odzwierciedla oczekiwania inwestorów dotyczące przyszłego stanu gospodarki i w efekcie determinuje atrakcyjność inwestycyjną kraju.
Stabilność rynku zbywalnych instrumentów finansowych możemy definiować jako normalny stan rynku, który cechuje się niewielką dywergencją cen zbywalnych instrumentów finansowych od trendu długoterminowego, brakiem dużych fluktuacji wolumenów obrotów, wystarczającym poziomem płynności rynku, zdolnością uczestników rynku do absorpcji negatywnych oddziaływań wstrząsów i niegenerowaniem negatywnych efektów zewnętrznych przy niekorzystnych sytuacjach gospodarczych lub finansowych, a także przy materializacji ryzyka systemowego.
Różne efekty (asymetria informacyjna, homogeniczność zachowań inwestorów, wysoki apetyt na ryzyko itp.) mogą negatywnie wpływać na rynki i zwiększać ich kruchość, czyli czułość na ewentualne wstrząsy, które powodują niestabilność...